Yoksunluğun Yokluğu

Mevsim hüzün
Düşler yaralı
Umutlar askıda
Gıcırdıyor hayaller...
Bütün şiirler sen kokan akşamlara yazıldı
Şimdi bana bir aşk daha borçlusun...




Bir otobüs yolculuğunda hatıralar
Yüreğimin İstanbul'undan...
En soysuz cümlelerle örtündü duygular
Bir gözyaşına bin şiir döktüğüm gecede
En arka koltukta cam kenarında aktı düşler
Yırtılan karanlıktan geceye sızdı aşk
Sevdaya tohum atarken
Ayrılıkları mı doğurduk yoksa?
Gömdükçe başımı yokluğuna
Gözümden akan her damla
Çoğal(maz)dı kürdîlihicazkâr acılar
Rüzgârdaki kokunla gel(mez)di sonbahar
/Hüzünler yüzüme hazan düşse de /
Manzarasız penceremin önünde
Nefessiz özleminle boğuluyor gece
Karanlığa gözlerimden asın beni...